|
Maandag 24 september (de reisdag).
Dinsdag 25 september (aankomst op Milos).
Woensdag 26 september (eerste vaardag).
Eindelijk gaan we varen. Om 9 uur ontbijt. Een heerlijk ontbijtje
dit keer met vers brood.
Marcel werd gebeld
door Olympic, de reis kon omgeboekt worden en dat kost niets extra,
dat is tenminste nog service. Als ie de reis van KLM om zou boeken
dan zou dat 300 euro kosten (dus de prijs van een nieuwe ticket).
Hij moet dus op 3 oktober om 16.15 op het vliegveld zijn op Milos om
naar Athene te gaan. Daar zal ie dan nog een hotel moeten regelen,
maar dat is goedkoper dan een dag later naar huis te vliegen.
Om
10 uur waren we allemaal gepakt en konden we de auto in op weg naar
het water. Eerst nog even brood halen voor 3 dagen. Bij het water
alles in de boten pakken. Marcel en Rod gingen de auto's wegbrengen
en waren dus even weg. Toen
eindelijk op weg. Het eerste deel nog weinig wind en een aantal
mooie grotten om te bekijken waar je ook in kunt varen. Iedereen was
erg onder de indruk.
Bij
de eerste pauzeplaats lekker het water in gedoken. de temperatuur is
best wel lekker. Het tweede deel van de dag staat er meer wind en
moeten we wat meer werken, maar niemand die echt moeite ermee heeft.
Bij de pauzeplaats wordt alvast wat hout verzameld voor het vuur van
vanavond. We stoppen onderweg nog op een plekje om nog wat hout te
verzamelen. De helft vaart alvast door naar de kampplaats, die
hebben al genoeg hout op de boot.
Op
de kampplaats blijkt er al een andere bewoner aanwezig te zijn: een
ezel. Iedereen vindt het eerst leuk, tot ie eerst met een shirt van
Brigitte aan de haal gaat en vervolgens met het eten van Rod.
Ondertussen hebben
Marcel en Oscar een stukje hout gevonden wat ze als sleep achter de
kano gebonden hebben. Rod zegt al dat ze dat maar een keer zullen
doen en inderdaad dit is de eerste en laatste keer dat ze dat doen.
Als
maaltijd hebben we een BBQ. Het vlees en de aardappels worden boven
het vuur geroosterd, ook hebben we courgettes die geroosterd kunnen
worden. Al met al een prima maaltijd.
Na het eten nog
aan dit verslagje werken, wat drinken en kletsen en dan naar bed.
Morgen weer een dag.
Donderdag 27 september (tweede vaardag).
Vanochtend wakker geworden en tot de conclusie gekomen dat een ezel
in de buurt toch niet zo'n goed idee is. Hij (of was het een zij)
had de deksels van de kayaks af gehaald en had het brood en de
groente uit de boten gehaald. Dus minder lunch en minder eten
vanavond. Dat was even een tegenvaller. We voelden ons net als de
deelnemers van Robinson Crusoë, denk je voldoende eten bij je te
hebben, komt er een ezel langs om het op te eten!
Maar
goed, hij had niet alles gevonden dus we hadden nog wel wat. In
ieder geval genoeg om vandaag en morgen te eten.
We waren op tijd
op het water en gingen op pad naar Polyaegos waar we vanavond
overnachten. Onderweg begon het wat meer te waaien en we moesten een
stukje tegen de wind in varen. Een aantal hadden er zin in en zetten
flink de vaart erin. Tot Maaike ze tot de orde riep en duidelijk
maakte dat niet iedereen even veel ervaring en kracht had. Oeps,
even vergeten. We beloofden beterschap en daarna ging het in een wat
gematigder tempo verder, het moet tenslotte voor iedereen leuk
blijven!
Bij
de lunchpauze gingen we nog even het in de boot klauteren oefenen,
de Kiwi-methode die we ook wel bij de vereniging een keer geoefend
hebben. Iedereen kwam zonder al te veel problemen in de boot. Ook
het staan in de boot werd door een aantal geoefend, maar daar was
niet iedereen even handig in (ook ondergetekende niet….).
Na
de lunch werd de oversteek van Kimolos naar Polyaegos gemaakt. Een
oversteek van een uur. Gelukkig was de wind wel weer gaan liggen,
dus dat was wel prettig.
Op Polyaegos
aangekomen, werd er een korte stop ingelast waar ook het hout voor
het houtvuur weer werd verzameld. Marcel moest natuurlijk weer het
grootste, dikste stuk meenemen, de uitslover. Maar goed het staat
weer op de foto.
Bij
de campsite aangekomen, dit keer een prachtig strand bij een baai.
Daar eerst even een bad genomen met shampoo. Dat is wel lekker, even
het meeste zout en zonnebrand eraf spoelen.
Hier zijn wel
geiten in de buurt, nu maar hopen dat ze niet te dicht in de buurt
komen en de rest van onze voorraad opsnoepen.
vrijdag 28 september (derde vaardag).
Vandaag om 7 uur opgestaan. Jammer genoeg niet een echt mooie
zonsopgang. De geiten zijn gelukkig niet naar ons kamp gekomen, dus
onze voorraad is nog dezelfde als gisteren. We varen eerst nog een
stuk langs Palyaegos en vinden daar een klein strandje waar we even
een korte pauze inlassen. Daarna weer op weg naar Kimolos. We varen
langs mooie kusten die iedere keer weer anders lijken te zijn. We
zien ook erg witte rotsen. Die werden vroeger gebruikt als basis
voor porselein. We zien ook genoeg verlaten mijnbouwgebied.
Vlak
voor we de oversteek naar Kimolos pauzeren we nog even kort. Ook
hier weer een prachtig strand waar we weer even moeten zwemmen.
In de haven van
Kimolos aangekomen gaan we eerst op stap naar een winkel om onze
voorraad aan te vullen, we willen vanavond toch ook lekker eten.
Daarna gaan we uitgebreid lunchen in een restaurant aan het water
bij de haven. Best wel lekker om weer een keer aan een echte tafel
en op echte stoelen te eten.
Op ons eindpunt
van de dag aangekomen gingen een aantal lekker zwemmen, even het
zweet van de dag eraf spoelen.
Brigitte
kreeg eskimoteer training van Rod. Morgen weer en dan weer tot ze
het ook kan. Wie weet probeer ik het ook wel weer een keer.
Vanavond zijn Maarten en Oscar aan de beurt voor de maaltijd.
Maarten probeert alle saus in een pan te krijgen en dat lukt. Alleen
staat ie op dat ene pitje niet zo stevig, is de klem waarmee de pan
moet worden vastgehouden niet zo sterk en kantelt de pan kantelt. De
saus valt voor de helft uit de pan en op het zand. Maarten probeert
nog te redden wat ie kan en er zit uiteindelijk toch nog aardig wat
in de pan, alleen knarst het soms wel een beetje.....
Natuurlijk na het eten een kampvuurtje om de avond af te sluiten.
Zaterdag 30 september (vierde vaardag).
Vandaag was Maarten al weer vroeg op. Hij was al met de vaat aan de
gang gegaan.
Het
water was zo vlak als een spiegeltje. We vertrokken weer op tijd.
Dit keer gingen we weer terug naar Milos. Onze eerste stop was bij
een plaatsje waar we wat boodschappen konden doen. We moesten het
een en ander aanvullen. Vooral de watervoorraad moest worden
aangevuld en het brood voor nog 3 ontbijten en 4 lunches.
Bij
de bakker probeerden we wat brood te bestellen. Ze raakten bijna in
paniek, zoveel brood konden we niet mee krijgen. Dan hadden ze voor
de zondag niet meer genoeg brood. Dus moesten we met andere broden
genoegen nemen. Maar goed, we hadden uiteindelijk genoeg brood.
Onderweg ging het gelukkig wat meer waaien, want zo zonder wind
wordt het toch wel redelijk warm.
Bij de lunch
stoppen we bij een oude verlaten zwavelmijn. Deze is rond 1930
gebouwd en rond 1960 verlaten omdat de prijs van zwavel was
gekelderd.
In een van de ruimtes was
zelfs nog een compleet bed met matras, kussen en pantoffels te zien
en dat na bijna 50 jaar.
Uiteindelijk moesten we ook daar weer verder. Iedereen de boten in
en we wilden net vertrekken.... was er nog een boot onbemand. Wie
misten we nog? Dik was er nog niet. Maar waar was ie dan? Na wat
zoekwerk gevonden, hij was een dutje gaan doen, waren we hem bijna
vergeten.....
Hierna ging de tocht verder naar de saunagrot. Hier moet je naar toe
zwemmen. Het is hier erg warm, hoe hoger je komt hoe warmer het
wordt.
Daarna naar onze
kampplaats gevaren. Op het strand staan drie restaurants. We hoeven
vanavond niet te koken. Rod gaat vanavond naar huis en komt ons
morgenochtend weer vergezellen.
We zoeken een
restaurant uit en gaan daar lekker eten. Vanavond zullen we wel
vroeg er in liggen, geen kampvuur vanavond.
zondag 1 oktober (vijfde vaardag).
Vanochtend waren we weer op tijd op. Nog voor Rod er was stonden we
al klaar om te vertrekken. We hadden nog steeds niet al te veel
wind.
Vandaag varen we de rest
van de zuidkant. We kunnen vandaag nog in de luwte van het eiland
varen. Onderweg komen we langs een aantal grotten, een aantal
daarvan zijn zo donker dat we er met koplampje in moeten.
We
komen ook langs en door mooie doorgangen. Er zijn tunnels en bogen
te zien en we maken de nodige foto’s.
Bij
de lunchplaats zien we een bootje aanleggen met mensen die kennelijk
zijn wezen vissen en ze hebben nogal wat gevangen. Rod gaat kijken
of ie een visje kan aanschaffen. In ruil voor een glaasje ouzo in de
bar van Petronella krijgt hij een hele vis mee. En niet zo'n
kleintje ook. deze gaat mee in de kano bij Ria. Zij heeft ook
aangeboden om de vis schoon te maken. Zij liever dan ik, ik ben toch
al niet zo’n visliefhebber. Maar voor de liefhebbers: verser kun je
niet krijgen!
's
Avonds gaat de vis op de BBQ. Rod zorgt voor de maaltijd vanavond.
Dat wordt Griekse salade, worstjes en gebakken aardappels en niet te
vergeten geroosterd brood met olijfolie en oregano en een beetje
zout.
De
vis was prima gelukt volgens de liefhebbers. (Toen we weer terug
waren na de toch hebben we uitgezocht welke vis het was, het was een
blauwbaars, ook wel zeepiranha genoemd)
Rod
voert vanavond een experiment uit. HIj gaat proberen brood te
bakken. Hij heeft meel meegenomen, mengt dit met wat water en kneedt
het tot een bol. Dan gaat het in een pan. Er wordt een gat gegraven
waar de gloeiende kolen in gaan. Pan erop, deksel erop, afdekken met
een hete steen en dan zand erop en dan een nachtje laten staan. En
dan morgen zien of het gelukt is.
Morgen schijnen we
veel tegenwind te krijgen, maar dat zien we dan wel weer.
maandag 2 oktober. (zesde vaardag)
Het
brood was wonderwel goed gelukt. Iedereen was er erg over te
spreken. Het zag er inderdaad goed uit.
Vandaag was
iedereen snel klaar. We waren om 7 uur opgestaan en om half 9 zaten
we alweer op het water. En dan was er nog wel bacon met eieren voor
het ontbijt.
En
inderdaad is het harder gaan waaien vandaag. Dus hoe eerder we op
het water zitten des te beter. Zodra we om de hoek komen zien we
inderdaad al aardig wat golven. Maaike verbaast iedereen door direct
flink door te gaan varen. Ze vermaakt zich (tot haar eigen
verbazing) wel in de golven.
Het
eerste stuk vind ik ook nog wel leuk om te doen. Er is inderdaad wel
veel wind, maar de golven vallen nog wel mee en tegen de wind in
komen is nog geen probleem.
Als we onderweg
zijn komen we nog door wat mooie gebieden met tunnels waar je
doorheen kunt varen, erg mooi allemaal.
Ondertussen worden
de golven steeds hoger en de wind sterker. We stoppen even in een
inham uit de wind om weer even te hergroeperen en even op adem te
komen.
Dan
is het nog zo'n 100 meter naar de pauzeplaats. Rod en een aantal van
de heren gaan eerst op onderzoek uit om te zien hoe het bij de
gewenste pauzeplaats is. Ik blijf nog bij de rest wachten, laat de
heren eerst maar gaan kijken. Maar Rod roept me, ik moet ook met de
eerste groep mee. Dus ik volg dan maar en zie wel hoe het gaat.
We
gaan eerst door een doorgangetje, wel leuk, en komen dan midden in
de golven terecht. Dat is minder leuk. Er lijkt hier nog meer wind
te staan en nog hogere golven. Ik herinner me dit stuk nog van vorig
jaar. Toen hadden we hier ook al zoveel wind. Om bij de pauzeplaats
te komen moet je een stuk haaks op de wind varen en ik zie dat even
niet zitten. Hoge golven (tussen de 2 en 3 meter) en veel wind van
opzij. Gelukkig zijn Peter en Brigitte achter me en ik wacht tot zij
er zijn. Ik heb even wat morele steun nodig…. Maar iedereen haalt
het en we kunnen even op adem komen en onze notenrepen opeten.
Bij
aankomst begint Rod een beetje te mopperen, direct nadat ik het
eerste groepje was gevolgd waren de anderen ook gaan varen en dat
was niet de bedoeling geweest. Communicatiefoutje, kan gebeuren.
Rod maakt
duidelijk dat we het volgende stuk toch echt als een groep bij
elkaar moeten blijven.
Als
we de lagune uit varen zijn er nog steeds flinke golven, echt blij
ben ik er niet mee. Doordat Brigitte de bocht wat te ruim neemt, ze
dacht dat dat moest ivm rotsen aan de rechterkant van de uitgang,
lukt het haar niet meer goed om de kayak tegen de wind in te
krijgen. Rod roept naar Marcel dat ie Ria moet gaan slepen, haar
tempo ligt te laag om snelheid tegen de wind te krijgen. Zelf sprint
ie naar Brigitte om haar te helpen en te slepen zodat ze wat
makkelijker tegen de wind in komt. Het slepen is niet echt slepen,
de gesleepte moet echt wel zelf varen. Alleen blijft de boot dan
beter op koers waardoor de gesleepte niet al zijn/haar kracht kwijt
is aan het corrigeren van de boot. Aangezien Ria niet gesleept wil
worden, maar Marcel gelijk flink de vaart erin zet moet ze wel
sneller gaan varen en dat doet ze dan ook.
Uiteindelijk varen
Marcel, Maarten, Ria en ik voorop en we zijn al gauw de rest van de
groep kwijt. Maar dat gaat toch al snel met deze golven, dan zie je
elkaar op een gegeven moment niet meer.
In
de tweede groep blijkt dat ook Maaike gesleept moet worden, ook zij
heeft moeite met de boot op koers te houden. Ook Dik komt in de
problemen als zijn boot door de wind gedraaid wordt en hij de boot
niet meer zelf tegen de wind in krijgt.
Dus
een beetje brak komen we aan bij onze stopplaats. Dik is bekaf en er
zijn er meer die het even gehad hebben. Ikzelf voel met ook niet
echt lekker, ben misselijk en mijn darmen spelen op. Dus even
pauzeren hebben we wel nodig.
We hebben met
windkracht 6 tegen gevaren en dat is toch wel erg zwaar. We
besluiten om tot drie uur te wachten om te zien of de wind minder
wordt. De voorspelling is dat de wind terug gaat naar 5 vanavond en
morgen begint met 4 en eindigt met 2.
Om
3 uur besluiten we om hier te blijven en morgen een stuk terug te
varen. Marcel moet immers ook weer op tijd terug zijn als ie het
vliegtuig naar Athene wil halen. Rod vind dat we de juiste
beslissing hebben genomen. Zelf ben ik ook wel blij, door al die
spanning op het water zijn mijn darmen aardig van slag. Gelukkig
heeft Brigitte Diacure bij zich en na een uurtje begint die te
werken en voel ik me ook weer wat beter.
Misschien morgen ook wat nemen bij het ontbijt? Om de darmen alvast
tot rust te brengen?
We brengen de rest
van de dag door op het strand. Iedereen, behalve Maarten en ik,
besluiten om naar boven te klauteren en een wandeling over de
toppen van de bergen hier te maken. Ik vind het te steil, naar boven
zie ik nog wel zitten, maar naar beneden niet. Dus blijf ik maar
liever beneden.
Dus
terwijl zij zich warm maken met de wandeling, ga ik lekker zwemmen
en geniet van het zonnetje.
Als ze terug komen
hoor ik dat daar boven resten van een mijn te vinden zijn. Maar
niemand had een lampje mee genomen, dus zijn ze niet binnen gaan
kijken.
's
avonds wordt een lekkere macaronimaaltijd klaargemaakt en Rod
probeert weer een brood te bakken, de vorige was goed gelukt,
dus.... Maar deze keer heeft ie gewone bloem bij zich, zonder gist.
Dus we verwachten niet dat het wat gaat worden dit keer en dat
zeggen we ook, maar Rod denkt dat het zo ook moet lukken. We zien
het morgen wel.
Rod
belt nog naar huis voor de weersvoorspelling van morgen. Deze zijn
goed, beginnend met 4 en afnemend naar 2.
Er
wordt besloten om morgen een stukje te varen naar het noorden en dan
te zien hoe het water is. Mogelijk kunnen we toch het rondje nog
afmaken.
We zien het morgen wel.
Dinsdag 3 oktober (laatste vaardag).
Vanochtend vroeg op gestaan. Als we het rondje af willen maken,
moeten we om 8 uur vertrekken. Er is niet veel ontbijtspul meer en
we zitten inderdaad om 8 uur op het water.
Het
ziet er rustig uit. We denken dat het gaat lukken. Er zijn nog wel
golven, maar deze zijn minder hoog en sterk dan gisteren en de wind
is beduidend minder geworden.
Ria
en Maaike mogen vooraan beginnen. Rod denkt dat deze beter het tempo
kunnen bepalen.
Ria heeft er zin in,
misschien ruikt ze de stal al? En zet er flink de vaart in. Hoezo
niet snel kunnen varen?
Ook Maaike vaart
goed door, ze hebben beide veel geleerd deze vakantie, hun vaartempo
en technieken zijn duidelijk verbeterd. Maar om daar nu mee te
wachten tot je met wind 6 vaart....?
Vandaag dus wel lekker varen. iedereen heeft er plezier in. Er wordt
zelfs nog gezongen onderweg en we zien allemaal lachende gezichten,
dat was gisteren wel anders.
Om
op tijd terug te zijn moeten we vandaag 20 km varen. Dus niet veel
en lange stops. We pauzeren eerst op een stenig strandje waar een
oude mangaanmijn was. Deze is al heel lang geleden gesloten, rond
1925. Door de Duitsers in de WW2 weer even geopend, hadden het
materiaal kennelijk nodig. Nu liggen er veel restanten van de mijn
en jammer genoeg hebben we niet de tijd om uitgebreid te gaan
kijken. Marcel moet op tijd terug zijn om het vliegtuig te halen.
De
tweede stop is op een mooi zandstrand. Daar lekker gezwommen, voor
het laatst deze vakantie. En nog even geluncht met verse tomaat,
komkommer, vis (uit blik) en nog wat andere restanten.
Toen het laatste
stuk weer terug naar ons beginpunt. Hebben we toch nog het eiland
gerond. Marcel
vertrekt als eerste zodat ie snel kan douchen en zijn spullen kan
inpakken zodat ie op tijd naar het vliegveld kan gaan.
Het
kanodeel zit erop. Morgen vliegen we allemaal weer terug naar huis,
alleen Brigitte en Peter blijven nog wat daagjes langer. En Oscar
blijft nog een dag langer in Athene en neemt een dag later het
vliegtuig terug.
Vanavond lekker nog uit eten hier en mijn tas inpakken en dan zit
het er morgen allemaal weer op.
Het was een mooie
week en de groep was hartstikke gezellig. Geen verkeerd woord is
gevallen. Wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar, wie weet een
andere bestemming, een andere keer?
Maandag 24 september (de reisdag).
De
wekker gaat om half zeven. Dat valt nog mee als je met het vliegtuig
op stap moet. Met de rest van de groep hebben we afgesproken om de
trein om één voor negen te nemen naar Schiphol. We nemen de bus van
half negen en waren precies op tijd op het station. We waren de
laatste van de groep, de rest was al op het perron gearriveerd.
Wonder boven wonder vertrok de trein precies op tijd en waren we
rond kwart voor tien op Schiphol, mooi op tijd om in te checken.
Alleen Ria was er nog niet, die zou door haar zus worden gebracht en
rond tien uur daar zijn.
Bij
het drop-off point op haar gewacht en gebeld waar zij nu was? De A2
bleek helemaal vast te staan en zij had besloten om dan maar met de
trein te gaan en zou dus wat later komen. We moesten maar vast
verder gaan en dan zouden we haar zien bij de Gate. Oké, doen we
dat.
Bij
het controle-punt, waar de handbagage en de passagiers gecheckt
worden, kwamen we Oscar tegen. Die zou met een eerdere vlucht gaan
en we hadden eigenlijk verwacht om hem pas in Athene te zien. Dus
dit was wel erg toevallig. Gezamenlijk wat gaan drinken en toen ging
hij naar zijn vliegtuig. Bij de Gate kwamen we Ria dan toch tegen,
ook zij had het op tijd gehaald. De vakantie was begonnen!
De
vlucht was keurig op tijd en in Athene ging ook alles goed, eerst de
bus, toen nog twee haltes metro. Wel handig als je er al een keer
eerder bent geweest. Dan weet je waar je het metrostation moet
zoeken op het Syntegra-plein. Vorig jaar kwamen we in het donker
daar aan en toen konden we de ingang van de metro niet vinden. Dit
jaar was dat geen probleem.
Het
hotel gevonden en de kamers zijn oké, ze zijn niet al te groot en
zeker niet luxe maar om er een nachtje te slapen voldoen ze. Er zit
een mini-douche en toilet bij en een airco die het gelukkig ook
doet.
Op
een terras bij het hotel op Oscar gewacht, die was via Parijs gegaan
en zou dus een uur later arriveren. Dat werd twee uurtjes later, hij
had wat vertraging opgelopen onderweg. Uiteindelijk besloten we om
op het terras ook het avondeten te nuttigen en daarna richting de
Acropolis te gaan. De maaltijd bleek meer te zijn dan we hadden
verwacht. Een toetje kon er dan ook echt niet meer bij, we zaten
echt nokkie vol. Volgende keer gaan we de voorgerechten delen en
niet meer per persoon één voorgerecht, dat is echt te veel van het
goede.
De
metro naar de Acropolis genomen en ik moet zeggen dat ie bij nacht
er ook erg mooi uitziet. Vlakbij de Acropolis hebben we een soort
heuvel gevonden van waaruit je een prachtig zicht hebt op Athene. Er
waren veel mensen daar aan het genieten van het uitzicht en er was
zelfs een gitarist aan het spelen, allemaal erg romantisch....
Nog
even door Monesteraki gelopen en toen zaten we alweer in de buurt
van het hotel en gingen bij de meeste de luikjes dicht en lagen we
rond 12 uur in ons bedje.
Dinsdag 25 september (aankomst op Milos).
Deze
dag verliep iets anders dan gepland. Het begon al met het douchen.
Marcel had eerst een douche genomen. Daardoor was het toiletpapier
helemaal, althans voor een groot deel, nat geworden en toen moest ik
nog naar het toilet. Nu ligt het een beetje aan de indeling van het
toilet en kon Marcel er niet echt veel aan doen, maar toch.....
Het
ontbijt viel een beetje tegen. Het brood was oud, de jus d'orange
smaakte naar water met een kleurtje. De thee was wel goed. Ook het
gekookte ei leek wel een paar dagen oud te zijn.
Maar
goed, ook dat overleven we wel. Gelukkig waren er ook flakes met
melk, die heb ik dan maar genomen, het brood vond ik niet te eten.
We besloten om de metro tot aan het vliegveld te nemen. Dat moest
kunnen. Dus wij op weg naar de metro. En dat om 8 uur 's ochtends,
dus midden in de ochtendspits. Bij de metro aangekomen bleek het
behoorlijk vol te zijn. Het was net of je als haringen in een ton
moest. Dat duurde maar twee haltes en toen werd het al rustiger.
We
waren vroeg op het vliegveld en konden als de eersten inchecken.
Marcel pakt zijn portemonnee, althans.... wil die pakken maar vindt
niets! Dus eerst denken.... wanneer heb ik hem het laatst gezien? In
het hotel waar ie hem in zijn broekzak heeft gestopt. Dus eerst het
hotel gebeld, maar daar hadden ze niets gevonden. Toen tot de
conclusie gekomen dat ie dan gestolen moest zijn. Hij naar Visa
gebeld en ja hoor, er was al voor 600 euro aan kleding mee gekocht.
Dus duidelijk: de portemonnee was gestolen. Maar in die portemonnee
zat ook zijn ID-kaart, dat was dus echt niet leuk. Naar de politie,
die weer de ambassade gebeld en nu maar zien hoe hij een nieuwe ID
krijgt. Gelukkig had ik zijn rijbewijs bij me en kon ie die als ID
gebruiken voor de binnenlandse vlucht van Athene naar Milos. Dus we
kunnen wel gaan varen. Als hij terug komt in Athene moet ie naar de
ambassade voor de ID-kaart. Dus mogelijk moet ie dan een dag langer
blijven om e.e.a. te regelen.
Op
Milos aangekomen zijn we in een Grieks restaurantje lekker gaan
lunchen, dat maakte het ontbijt meer dan goed. Straks gaan we met
Rod de week bespreken en wat we allemaal moeten meenemen aan eten,
althans voor hoeveel dagen.
Rod
stelt voor om voor drie dagen eten en drinken mee te nemen. Per
persoon komt dat neer op 5 flessen water van anderhalve liter. En
dan nog het brood, de groente, vlee, snacks e.d. Dus dat kan nog wel
wat worden.
We
hebben behoorlijk wat eten meegenomen. De kano's lijken aardig
gevuld te kunnen worden. We vragen ons af of we alles wel op kunnen
krijgen in drie dagen. Marcel heeft van de ambassade gehoord dat ie
de meeste kans heeft om snel een reisdocument te krijgen als ie om
9 uur 's ochtends bij de ambassade aanwezig is.
Dus
hij gebeld met Olympic airlines om te zienm of ie de reis om kan
boeken en op dinsdagavond kan vliegen. Deze zit helemaal vol. Rod
adviseert om op de wachtlijst gezet te worden. De maatschappij zal
dan naar de bar bellen als er een plaatsje vrij komt.
's
avonds lekker gegeten op de Plaka, was erg lekker en gelukkig niet
zoveel als gisteren. Dus nu hadden we nog wel ruimte voor een
heerlijk ijsje. Twee bolletjes ijs is hier wel twee keer zoveel als
in Nederland, dus dat wordt smullen geblazen.
Dit keer op tijd
naar bed.
|
